Na rewersie nie ma żadnych napisów.
Praga czeska, poczatek lat 1860.
Tak, to dziecko to jest chłopiec.
Tak, chłopców w tym wieku ubierano w w sukienki.
Nie, dziewczynka by miała włoski uczesane z przedziałkiem pośrodku.
Skoro już kwestia najbardziej sporna została rozstrzygnięta, przechodzimy do mamy brzdąca.
Wszystko mi mówi, że to II poł. 1850. ale szczegóły się nie zgadzają – a jak wiadomo diabeł tkwi w szczegółach.
Fryzura z przedziałkiem pośrodku, włosy opuszczone nisko bokami i zasłaniające uszy – lata 1850.
Kołnierzyk zdobiący dekolt luźnego kaftana jest wykonany prawdopodobnie haftem angielskim, co daje mu fajny ażurowy efekt.. Jego wielkość sugeruje lata 1850. Potem co prawda nie zanikł całkowicie, ale stał się mniej modny.
Kaftanik o luźnej formie, baaardzo luźnej. Rękawy wszyte na obniżonych ramionach, szerokie, zebrane w mankiety. Przy mankietach ułożone w fałdki. Owszem, najmodniejsze wtedy były rękawy pagodowe, jednak w strojach, które w założeniu miały być wygodniejsze, używano rękawów bufiastych zebranych w mankiety.
Góra mankietów oraz przody ozdobione są około 2-centymetrową pliską z kratki ciętej po skosie, dodatkowo – także dołem – doszyto jasną pasmanterię z ząbkami.
Pod szyją kamea z portretem kobiecym, którą widać na powiększonym fragmencie zdjęcia.
Kolczyki wiszące, w formie – mniej więcej – wydłużonych dzwonków.
Tu jest właśnie ten detal pierwszy – w latach 1850. takie luźne kaftaniki były bardziej strojem domowym, zwłaszcza jak były szyte w zestawie. Dopiero w latach 1860. powszechniejsze stało się używanie takiego zestawu w wersji spacerowej.
Spódnica krojona z prostych brytów (widać szew, kratki się mijają, ale nie widać, żeby były ścięte). To typowe dla lat 1850. (i 1840., i 1830.) i na początku lat 1860. też się zdarzały, bo podążanie za modą wymaga nie tylko pieniędzy ale i odwagi. W końcu te kliniaste NIEMAL przylegały do bioder, skandal!
Tak, jest jeden przypadek, kiedy moglibyśmy datować to zdjęcie na II poł. lat 1850. – gdyby to była żona i syn fotografa – wtedy taki domowy strój (o ile studio mieściło się w tym samym budynku co mieszkanie) mógłby ujść. Ale nią nie jest, dlatego datuje bardziej na początek lat 1860.
Przy okazji tego zdjęcia ważna rzecz dotycząca wzoru kratki:
KRATA MA BYĆ W KWADRAT, A NIE W PROSTOKĄT!!!
Wyjątkiem jest kratka, w której poziome linie różnią się od pionowych: kolorem, szerokością, ilością linii. Ta na tym zdjęciu zestaw uszyto z kratki, której dwa poziome paski grubsze / jaśniejsze, a pionowe cieńsze. Pomimo to kratka zachowuje niemal kwadratowa formę.
To teraz ten co chce czyta o fotografie. Tłumaczenie fragmentów z czeskiej Wikipedii:
Wilhelm Horn (1809-1891) zaczął się interesować fotografią około trzydziestki i w 1841 roku założył w Pradze pierwszą pracownię fotograficzną, uważaną za pierwszą stałą pracownię dagerotypii w Czechach. Nie tylko fotografował, ale i wydawał pierwsze czasopismo fotograficzne, oraz sprzedawał materiały fotograficzne na całą Europę Środkową. Z Pragi wyprowadził się w 1865 roku.