W poprzednim poście krawatkowym mówiłam o najprostszych zdobieniach tego typu – czyli wstążce. Dziś wchodzimy w poziom lekko zaawansowany – czyli krawatki w wersji zdobniejszej.

Ilustracja 1 – mamy dwa zdjęcia (kochamy Pinterest!) Na górnym krawatka zawiązana w kokardę, z końcówkami ozdobionymi frędzlami. Na dolnej – w teorii prosta wstążka, w praktyce z potrójną kokardą. To takie najprostsze co można w temacie ozdobności krawatki wymyślić. A w rekonstrukcji (zwłaszcza polskiej żałoby narodowej) pozwala wyróżnić się w masie podobnych kobiet w podobnych sukniach, z podobną kameą pod szyją. Siostry ksero…

Ilustracja 2 – zdjęcie z połowy lub drugiej połowy lat 1860. I ta krawatka z hafcikami na końcówkach…

spójrzcie na…
ilustrację 3. Podobna?
No ja myślę! Tyle że najpierw pojawiła się w europejskich pismach w 1860 roku (tu z „Der Bazar” ta większa, z detalem haftu), a potem, po długiej drodze przez ocean, w USA, w 1861 roku w piśmie „Godey’s Lady’s Book”.

Ilustracja 4 – dwa ozdobne (ale jeszcze nie tak jak to będzie w następnym poście krawatkowym) modele z lat 1861 i 1862.

Ilustracja 5 – Fason z 1862 roku, haftowana, podpis jak wół, że „cravate”.